Apartmanın önündeki bir ağaç bu...Sonbahar geldi mi yapraklarını döküyor...Altına dökülen sarı yapraklar hüzünü hatırlatsa da,kirlilik yaratsa da onu sevdiğimi farkediyorum.
Kışı çırılçıplak geçirse de,fakir ve yoksul görünse de ilkbaharda yeşile bürünüşünü adım adım izleyebiliyorum.
Apartmanın önünde koskocaman bir gölgelik olacak kavurucu sıcaklarda...Yelpaze gibi serinlik verecek ve canlandıracak yaşamı...
Apartmandaki ortak alanı temizliğe gelen genç kadın”Bu ağacın ne gereği var sanki” demişti...Gereksizlik bu ağacın yüklemi olabilir mi?Bir ağaç yapraklarını döküyor diye gereksiz görülebilir mi?
Herşeye rağmen seni seviyorum ağaç...Sen yaşam sevinçlerimden birisin...Sen yenilenmeyi,yeniden doğuşu hatırlatansın bana...Dünyada trilyonlarca ağaç olabilir ama sen benim gözümün önünde varolan ve gözlemlediğim ve özelimsin!
En güzel ağaç olmasan da benim yaşam alanımdasın ve canlanışını hissettiğimsin!
