Varolanın içinde yeşerdik biz...Yeşerdik mi, kurutulduk mu doğarken,
Hiç anlayamadık....
Sanki en doğrusu buymuş gibi,
Benimsedik ve yaşadık yaşananları...
Sunduklarına çaresizlikle sarıldı birçoğumuz...
Çemberin dışına çıkmak isteyenleri ise,
Ekmeğiyle boğmak istedik...
İstemesek de sarıldık...
Kurgulanan bu yapının içinde,
Aslında birer mekaniktik...
Duyguları,yaşadıklarına....
Yaşadıkları konuştuklarına...
Sözleri davranışlarına,
Uymayan birer cansız canlılardık...
Ne kadar çelişkiliydik...
Ne kadar umursamazdık...
Ve varolanı,
Sorgulamaz bir tavır içindeydik..
Güzel sözler çıkan ağzın,
Güzellikler sunacağını sanacak kadar SAFTIK...
Ve bu saflıklarla hep KANDIRILDIK...
Sanki en doğrusu buymuş gibi,
Tüm yaşananları,
KABULLENEREK YAŞ ALDIK..
Ne dost bildiklerimiz DOSTTU...
Ne eş bildiklerimiz EŞ...
Ne sırdaşlarımız SIRDAŞ...
Biz sadece bu düzende,
TUTSAK VE BİRER KURBANDIK
